Якуб Колас
 (Канстанцін Міхайлавіч Міцкевіч)
 нарадзіўся 3 лістапада 1882 года
 недалёка ад сяла  Мікалаеўшчына. 

 Бацькі , Міхаіл Казіміравіч і Ганна Юр’еўна , былі малазямельнымі сялянамі. Бацька паэта працаваў лесніком у князя Радзівіла, таму сям’і Міцкевічаў даводзілася пераязджаць з месца на месца. Яны жылі  ў Акінчыцах, Альбуці, Ластку. 

Першая навука вялася дома. Костусь і два старэйшыя браты вучыліся ў вясковага хлопчыка Яські Базылева, які скончыў пачатковую школу. 
У маленстве Костусь любіў чытаць. Яму вельмі хацелася складаць вершы.

У Альбуці, калі яму споўнілася 12 гадоў, ен пачаў прабаваць свае літаратурныя сілы. Хутка ен напісаў свой першы верш “Вясна”.

 Ен быў вельмі здольны хлопчык, і бацька вырашыў адправіць яго ў навуку.
 Костусь едзе вучыцца за настаўніка ў Нясвіжскую семінарыю. Рэжым там быў суровы, манастырскі, але семінарыя мела тое добрае значэнне, што прымушала да працы, дысцыпліны, парадку. 
У 1902 годзе Канстанцін Міхайлавіч скончыў навуку і прыехаў у нашу вёску працаваць настаўнікам.

Цэлымі днямі малады настаўнік працаваў з вучнямі. Шчырым юнацкім сэрцам ён палюбіў сваіх выхаванцаў. Дзеці таксама цягнуліся да настаўніка.
 У Люсіне Канстанцін Міхайлавіч пакахаў маладую прыгожую дзяўчыну, дачку падлоўчага Ядвісю. Але лес склаўся так, што дарогі маладых людзей разышліся. Ядвіся выехала з Люсіна. У хуткім часе пакінуў нашу вёску і будучы пісьменнік.

Наступным месцам працы стала
 вёска Пінкавічы. 

 Менавіта тут Я.Колас упершыню пачаў займацца рэвалюцыйнай дзейнасцю.
 У 1906 годзе ён стаў удзельнікам нелегальнага настаўніцкага з’езда, які быў накрыты паліцыяй. Удзельнікаў з’езда пазвальнялі з настаўніцкіх пасад і аддалі пад суд. Быў арыштаваны і Якуб Колас. Тры гады турэмнага зняволення ен адбываў у Мінску.

Пасля рэвалюцыі 1905 года
 пачала выдавацца першая газета на беларускай мове “Наша доля”. 

 У нумары 1 за 1906 год надрукаваны верш
 “Наш родны край” –
  першы апублікаваны твор Якуба Коласа.

Пасля выхаду з турмы з верасня 1911 г. па 1914 г. Якуб Колас займаўся настаўніцкай працай у мястэчку Лунінец.

У 1912—1914 гг.  ён працуе ў вёсцы Купяцічы недалёка ад Пінска, потым у Пінскім 3-м прыходскім вучылішчы.

Гэты час вельмі адметны для асабістага жыцця Якуба Коласа.
 У жніўні 1912 г. на хутары Смольня, каля вёскі Мікалаеўшчына, адбылася яго першая сустрэча з Янкам Купалам, якая паклала пачатак іх сяброўству. 

 У чэрвені 1913 г. Канстанцін Міцкевіч узяў шлюб з настаўніцай пінскай чыгуначнай школы Марыяй Дзмітрыеўнай Каменскай, якая нарадзіла яму трох сыноў.

Плённа і творча працаваў Я.Колас
 пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі.
 У гэты час ён напісаў паэму «Новая зямля», у якой адлюстраваў карціну жыцця беларускага сялянства ў дакастрычніцкі час, паэму “Сымон-музыка”, аповесць “Дрыгва” пра легендарнага дзеда Талаша, аповесць “На прасторах жыцця”, у якой адлюстраваў мары і імкненні беларускай моладзі дваццатых гадоў. У сувязі з дваццацігоддзем літаратурнай творчасці Якубу Коласу было прысвоена званне Народнага паэта Беларусі.

У гады Вялікай Айчыннай вайны
 Якуб Колас жыў у Ташкенце. І хоць ён быў далёка ад сваёй Радзімы, яго ўсё роўна хваляваў лёс беларускага народа.
 У 1941 годзе ў газеце “Праўда” друкуецца яго верш “Шалёнага пса на ланцуг”, а ў 1943 годзе - “К месці, браце славяне”.

Пасля Вялікай Айчыннай вайны
 Якуб Колас
 працягваў сваю літаратурную творчасць.
 У гэты час ён напісаў паэму
 “Рыбакова хата”
 і завяршыў працу над трылогіяй
 “На ростанях”.

Акрамя літаратурнай,
 Якуб Колас актыўна займаўся і грамадскай дзейнасцю. Яго можна было сустрэць сярод калгаснікаў, якім прысвяціў нямала сваіх вершаў, сярод моладзі, вучоных.
 Яго слова гучала на розных міжнародных форумах .

Шмат увагі пісьменнік надзяляе развіццю
 маладой беларускай літаратуры 

Апошні раздзел нашага музея прысвечаны ўшанаванню памяці паэта-класіка. На стэндзе фотаздымкі дома Якуба Коласа ў Мінску, цэнтральнага музея яго імя,помніка паэту на плошчы Якуба Коласа, помніка на яго магіле. Кнігі, якія перакладзены на 12 моў свету, узнагароды.

Ушаноўваецца памяць пра класіка і ў нашай вёсцы. У красавіку 1982 г. у школе адкрыты літаратурна-этнаграфічны музей. У кастрычніку 2002 г. на месцы школы, дзе ён працаваў, устаноўлены памятны знак. Цэнтральная вуліца  вёскі, чыгуначны прыпынак носяць імя Я.Коласа. “На ростанях” і “Ядвіся” – мясцовыя крамы, назвы якіх узяты з трылогіі пісьменніка. Наша ўстанова з 2017 г. носіць імя вялікага песняра.

На пачатак
гэтай старонкі

На старонку
Хата палешука

На стартавую старонку
Музей Я.Коласа

На галоўную
старонку